کریم غلامی: نگاهی به اطلاعیه مجاهدین برای خیمه شب بازی ویلپنت

0
1012

از آنجایی که همه چیز مجاهدین یک خیمه شب بازی بیشتر نیست، جشن گرفتن آنها برای سالگرد مبارزه مسلحانه نیز یک خیمه شب بازی است. حال مجاهدین که رهبر آنها به مدت 12 سال است که از صحنه نبرد و مبارزه مسلحانه گریخته و در سوراخ موشی قایم شده است، می خواهند سالگرد شروع مبارزه مسلحانه خود را جشن بگیرند. طنز تلخی است، ولی واقعیت دارد. مسعود رجوی که همیشه بر روی مبارزه مسلحانه پافشاری می کند،

نگاهی به اطلاعیه مجاهدین برای خیمه شب بازی ویلپنت

کریم غلامی، ایران فانوس، 06.05.2015  مجاهدین با صدور اطلاعیه ای تبلیغات خود را برای راه اندازی یک خیمه شب بازی دیگر در دهکده ویلپنت، شروع کرده اند. این خیمه شب بازی، به مناسبت سالگرد 30 خرداد سرآغاز مبارزه مسلحانه مجاهدین با دولت ایران است. 33 سال جنگ خونین با تلفات بسیار از هر دو طرف، انسانهای ارزشمندی که می توان گفت که بعضا دیگر امکان جایگزینی ندارند. بر اساس آمار دولت ایران و مجاهدین 25 هزار کشته از طرف دولت ایران و 140 هزار نفر از طرف مجاهدین کشته شده اند. اگر به آمار نگاه بکنیم، خواهیم دید که چه رنج بسیار بزرگی طی این 33 سال به مردم ایران وارد شده است.  مردم ایران هرگز خواهان جنگ و خون ریزی نیستند. بلکه این سیاست مدارها هستند که با ایجاد جنگ، دنبال کسب منافع شخصی خودشان هستند تا جیب های خودشان را سرشار از دارایی هایی که از مردم ایران دزدیده اند بکنند.

مبارزه حق تمامی مردم جهان است که بتوانند از طریق آن به خواسته های خودشان برسند که این مبارزه جزو منشور سازمان ملل متحد نیز است. اما مبارزه مسلحانه داستان دیگری است که در دنیای متمدن امروزی جایی ندارد. داستانهای دردناک مردم کشورهایی که به وسیله مبارزه مسلحانه تغییر حاکمیت داده اند به وضوح برای همه روشن کرده که مبارزه مسلحانه، نتیجه ای جز یک دوره طولانی سیاه دیکتاتوری چیز دیگری نیست. اتحاد جماهیر شوروی بعد از انقلاب اکتبر لنین یا سایر کشورهای دیگر مثل ویتنام، کوبا، کره شمالی، کامبوج و ده ها کشور دیگر که به شیوه مسلحانه انقلاب کرده اند، با حکومت های دیکتاتوری مردم آن دچار آسیب های زیادی شده اند. البته برخی از این کشورها به روند دمکراتیک بازگشته اند. می بینیم که با رشد اقتصادی و فرهنگی بهتری روبرو هستند. و متاسفانه کشور ما نیز دچار این درد بزرگ شده است. باشد که روزی کشورمان روی آزادی و دمکراسی را به خود ببیند.

از آنجایی که همه چیز مجاهدین یک خیمه شب بازی بیشتر نیست، جشن گرفتن آنها برای سالگرد مبارزه مسلحانه نیز یک خیمه شب بازی است. حال مجاهدین که رهبر آنها به مدت 12 سال است که از صحنه نبرد و مبارزه مسلحانه گریخته و در سوراخ موشی قایم شده است، می خواهند سالگرد شروع مبارزه مسلحانه خود را جشن بگیرند. طنز تلخی است، ولی واقعیت دارد. مسعود رجوی که همیشه بر روی مبارزه مسلحانه پافشاری می کند، طی 33 سال گذشته همیشه از صحنه مبارزه فرار کرده است. نمونه بارز آن فرار مسعود رجوی در سال 1360 مصادف با شروع مبارزه مسلحانه در ایران . از طرفی، از آنجایی که مردم ایران از هر گونه جنگ و خون ریزی بیزارند، این خیمه شب بازی مجاهدین در بین آنها جایی ندارد. از همین رو مجاهدین مثل هر سال دیگر سالن خود را از شهروندان غیر ایرانی پر خواهند کرد.

دلیل مجاهدین برای برگزاری این خیمه شب بازی، خود یک خیمه شب بازی است. به متن اطلاعیه توجه کنید،

“در سالگرد قیام 30خرداد1360، سرآغاز مقاومت انقلابی، روز شهیدان و زندانیان سیاسی و سالروز تأسیس ارتش آزادیبخش ملی، همزمان با سالگرد قیامهای مردم ایران در سال88 و در دوازدهمین سالگرد کودتای درهم شکسته 17ژوئن به موازات بمباران قرارگاههای ارتش آزادی در بند و بستهای ننگین ارتجاعی- استعماری برای متلاشی کردن مقاومت سازمان‌یافته مردم ایران، گردهمایی بزرگ مقاومت را برگزار می‌کنیم.”

هیچ کدام از وقایع فوق نه با یک دیگر ربط موضوعی دارند و نه ربط زمان و تاریخ. در روز 23 خرداد می خواهند برای 30 خرداد برنامه برگزار بکنند. به راستی همه کارهای مجاهدین دقیقا همینطور است. البته نباید انتظار بیشتر هم داشت. زیرا وقتی که به رهبر فراری خود “شیر همیشه بیدار” می گویند، دیگر نباید انتظار بیشتر از این را داشت.

در اطلاعیه مجاهدین، یک متن بود که برای من سئوال ایجاد کرد. اگر مجاهدین بتوانند این سئوال مرا جواب بدهند، بسیار روشن خواهد شد و سئوال این است که چگونه چند مزدور بازنشسته و از دور خارج شده نماینده یک میلیارد از مردم جهان هستند؟ این هم متن اطلاعیه “حمایت برجسته‌ترین شخصیتها و حقوقدانان و نمایندگان بیش از یک میلیارد از مردم جهان”. از آنجایی که من یک فعال حقوق بشر در امور پناهندگان هستم، بخوبی می دانم که با ارقام بسیار کمتر از اینها می توان قوانین را عوض کرد. بطور مثال، فعالیت های ما در سال گذشته برای حقوق پناهنده ها با چهار ماه تحصن در مرکز شهر و یک هفته اعتصاب غذا و چند تظاهرات بزرگ و ملاقات با نماینده گان پارلمان و مسئولین دولت آلمان، چندین مشکل بزرگ پناهنده ها را حل کرد، مثل برداشته شدن محدودیت حق سفر، برداشته شدن بسته های غذایی و محدودیت حق اجازه کار از 4 سال به 3 ماه کاهش پیدا کرد و چند محدودیت دیگر. ولی نمی دانم چرا مجاهدین که حمایت نماینده گان بیش از یک میلیارد از مردم جهان (البته 80 میلیون ایرانی جزو این یک میلیارد نیست) را دارند، ولی هیچ کاری از پیش نمی توانند ببرند.  با این حال، تا 23 خرداد منتظر میمانیم تا ببینیم در این روز مجاهدین چند شهروند غیر ایرانی را خواهند آورد تا به سخنرانی زبان فارسی که نمی فهمند را گوش خواهند داد.

منبع : ایران فانوس

پاسخ ترک

لطفا نظر خود را وارد کنید
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید