آنچه که بعدا به نام فاز مبارزه مسلحانه سازمان مجاهدین نامیده شد، فراتر از یک شعار و یک اطلاعیه بود. اقدامی که تمامی سازمانهای مطرح آن موقع مثل فداییان که سابقه بیشتری از مجاهدین در مبارزه مسلحانه داشتند، حتی آن موقع از آن حمایت نکردند. سازمانها و گروهایی که فقط به قدرت رسیدن در فکر و راهشان نبود. آنها به خوبی میدانستند با جو پلیسی و امنیتی، فضا برای فعالیت و اعتراض های سیاسی و مدنی غیرممکن خواهد بود و البته که رهبری مجاهدین به دلیل کوتاه بینی های سیاسی و ایدیولوژیکی، هرگز دارای ژرف نگری اینچنین نبوده و نیست و
چرا سی خرداد سرفصل خیانت رجوی و سازمانش است
مهرداد ساغرچیـ 03.06.2015 شاید هرکس که در درون سازمان بوده یا در طول سی سال گذشته تحلیل ها و گزارش ها را از جریان مسلحانه شدن مبارزه سیاسی و اجتماعی در ایران میخواند، با تعجب میبیند چطور ممکن است این قدر سریع اتفاقات بد برای یک انقلاب که اساسا یک حرکت رو به بالا بود و در واقع روح آزادی خواهی داشته است، تبدیل به جریانات خونین شده است، اتفاقاتی که به اعتراف رهبری و اکثر اعضای قدیمی سازمان مجاهدین، به خاطر اقدامات و شعارها و سیاستهای سازمان بوده است.
آنچه که بعدا به نام فاز مبارزه مسلحانه سازمان مجاهدین نامیده شد، فراتر از یک شعار و یک اطلاعیه بود. اقدامی که تمامی سازمانهای مطرح آن موقع مثل فداییان که سابقه بیشتری از مجاهدین در مبارزه مسلحانه داشتند، حتی آن موقع از آن حمایت نکردند. سازمانها و گروهایی که فقط به قدرت رسیدن در فکر و راهشان نبود. آنها به خوبی میدانستند با جو پلیسی و امنیتی، فضا برای فعالیت و اعتراض های سیاسی و مدنی غیرممکن خواهد بود و البته که رهبری مجاهدین به دلیل کوتاه بینی های سیاسی و ایدیولوژیکی، هرگز دارای ژرف نگری اینچنین نبوده و نیست و اگر بارها گفته شده که مسولیت خونهای ریخته شده به مناسبت سی خرداد تماما به عهده رهبری عقیدتی است، رهبری یی که هرگز در هیچ بزنگاه تاریخی در صحنه نبوده است. رهبری که همیشه افرادش از نظر خودش بی لیاقت بودند که نتوانستند ایشان را به حق مسلم کرسی خلافت بنشانند. حال تمام سایتهایشان ازتبلیغ رقم زدن سی خردادی دیگر در پاریس است.
کار به آنجا کشیده است که جوانی از ایران برای رقم زدن این سی خرداد توسط مهمانان و تظاهر کنندگان اروپای شرقی که خیلی دلشان برای پاریس و یک سفر مجانی پر میکشد، لحظه شماری میکند، واقعا اگر کمی دقیق تر به سایت مجاهدین و اخبارشان نگاه کنید، از یک سو احساس میکنید که با یک بچه طرف هستید که مستمرا داستان میبافد و خودش را آدم بزرگی میداند که همه به او توجه میکنند. غافل از اینکه آدم بزرگ ها مثال مهمتر از گوش دادن به داستان سرایی دارند، از طرف دیگر این همه توهین به شعور خوانندگان توسط نویسنده ها و این سایت حال انسان را خراب میکند. لابد امسال میگویند پانصد هزار نفر تجمع پاریس را شکل دادند … مجاهدین واقعا از هر لحاظ تمام شده هستند و بودن با پول و امکانات اسمش حضور سیاسی در صحنه سیاسی ایران نیست، ای کاش مجاهدین یک بار در آستانه سی خرداد دست آوردهای خودشان را نیز به رخ نفرات موافق و مخالف خودشان بکشند تا سیه روی شود هر که در او غش باشد.
