شکل گیری این جنبش رهاسازی میراث سازمان مجاهدین و بنیانگذاران آن از غصب و غارت و تحریف رجوی و فرقه اش در اوائل سال ۶۳ با درخواست تشکیل کنگرۀ سازمان از سوی آقای پرویز یعقوبی برای جمع بندی گذشته و انتخاب رهبری در راستای اصل تغییر ناپذیر و پایه ای سازمان یعنی اصل سانترالیسم دموکراتیک و رهبری جمعی و نه فردی و کیش شخصیت آن هم از نوع رجوی آغاز شد ولی طی نشستهایی توسط رجوی و سردمداران دیگر باندش نه تنها بی پاسخ ماند بلکه با انواع شیوه های ترور شخصیت و لجن پراکنی در داخل تشکیلات و بعد هم در بیرون و در رسانه های سازمان سرکوب گردید…
یاد و شناخت بزرگترین جنبش درون تشکیلاتی علیه رجوی که توسط او سرکوب شد (قسمت اول)
تهیه و تنظیم: قربانعلی حسین نژاد عضو قدیمی و مترجم ارشد جدا شدۀ بخش روابط خارجی سازمان مجاهدین ـ پیوند رهایی ـ 06.06.2015
آشنایی با جریان اصیل سازمان مجاهدین خلق ایران که از اوائل سال ۶۳ در فرانسه به رهبری قدیمترین عضو مرکزیت سازمان آقای پرویز یعقوبی در داخل تشکیلات شکل گرفت و تا عراق گسترش یافت و رجوی و باندش را اخراج شدگان از سازمان اعلام کرد و رجوی را مجبور نمود برای لاپوشانی غلطکاریها و بی پاسخی هایش در برابر این جریان، شعبدۀ موسوم به «انقلاب ایدئولوژیک» را راه اندازی کند
تهیه و تنظیم: قربانعلی حسین نژاد عضو قدیمی و مترجم ارشد جدا شدۀ بخش روابط خارجی سازمان مجاهدین
ما جدا شدگان دو دهۀ اخیر از فرقۀ رجوی در نتیجۀ سرکوب و خفقان حاکم بر تشکیلات سازمان او و ممنوعیت استفادۀ آزاد فردی از هر گونه وسایل ارتباطی نه تنها از تحولات و رویدادهای بیرون سازمان در رابطه با ایران و جهان به صورت واقعی و کامل نمی توانستیم مطلع شویم و به جز اخبار و تحلیلهای انتخاب و سانسور شده توسط رسانه های خود سازمان امکان دسترسی آزاد به اخبار و تحلیلها و نظرات در رابطه با این تحولات و رویدادها نداشتیم بلکه حتی نمی توانستیم از بسیاری رویدادها و اعتراضها و مخالفتها و برخوردها از جمله زندان و شکنجه وقتل در داخل تشکیلات به استثنای آنچه بر سرخودمان می آمد یا به علت کار و مسئولیت خودمان می شنیدیم یا می دیدیم مطلع شویم بطوریکه در این سالیان که از «هفت حصار» تشکیلاتی رجوی رها شدیم و به دنیای آزاد قدم گذاشتیم بسیاری از وقایع خارج از حیطۀ یکان و قسمت یا مسئولیت خودمان را مانند دیگر مردم از افشاگریهای دوستان دیگرمان برای اولین بار مطلع شدیم و می شویم و این امر واقعا تعجب بسیاری را بر می انگیزد که چطور برخی از ما بیست یا سی سال در داخل یک تشکیلات بودیم ولی از این رویدادها که جدا شدگان دیگر به صورت کاملا مستند بیان می کنند بی خبر بودیم و خود ما را شوکه می کند.
از جملۀ این رویدادها و تحولات علاوه بر حوادث و برخوردهای ضد بشری مربوط به مخالفتهای افراد و حتی برخی مسئولان و کادرهای قدیمی مانند شادروان مهدی افتخاری و از رده و موقعیت سازمانی انداختن به صورت منفرد و در یکانهای مختلف وو…. تحولات و رویدادها و رویارویی ها و مخالفتهای جریان وار و رهبری شده و با موضعگیریهای علنی و جدی و با داشتن انتشارات و تبلیغات با حد اقل امکانات می باشد که بزرگترین و شاید نمونۀ منحصر به فرد آن که باید با آن آشنا شد جریان اصیل سازمان مجاهدین خلق ایران می باشد که از اوائل سال ۶۳ در فرانسه به رهبری قدیمترین عضو مرکزیت سازمان آقای پرویز یعقوبی در داخل تشکیلات شکل گرفت و تا عراق گسترش یافت و رجوی و باندش را اخراج شدگان از سازمان اعلام کرد و رجوی را مجبور نمود برای لاپوشانی غلطکاریها و بی پاسخی هایش در برابر این جریان، شعبدۀ موسوم به «انقلاب ایدئولوژیک» را راه اندازی کند. مبارزات و فعالیتها و موضعگیریها و انتشارات این جریان اصیل مجاهدین علاوه بر دهۀ شصت که اوج آن بود در دهه های هفتاد و هشتاد نیز در خارجه و مشخصا در فرانسه ادامه داشته است.
شکل گیری این جنبش رهاسازی میراث سازمان مجاهدین و بنیانگذاران آن از غصب و غارت و تحریف رجوی و فرقه اش در اوائل سال ۶۳ با درخواست تشکیل کنگرۀ سازمان از سوی آقای پرویز یعقوبی برای جمع بندی گذشته و انتخاب رهبری در راستای اصل تغییر ناپذیر و پایه ای سازمان یعنی اصل سانترالیسم دموکراتیک و رهبری جمعی و نه فردی و کیش شخصیت آن هم از نوع رجوی آغاز شد ولی طی نشستهایی توسط رجوی و سردمداران دیگر باندش نه تنها بی پاسخ ماند بلکه با انواع شیوه های ترور شخصیت و لجن پراکنی در داخل تشکیلات و بعد هم در بیرون و در رسانه های سازمان سرکوب گردید. و چون خبر شکل گیری این جنبش و برخوردهای رجوی با آن و موضعگیرهای آقای یعقوبی و نامه ها و کتابها و بیانیه هایش دهن به دهن بین افراد تشکیلات گسترش می یافت رجوی ناچار شد در همان سال ۶۳ فیلم آن نشستها با آقای یعقوبی را به صورت سانسور شده و بلکه قلب شده و با تبلیغات و فضاسازیهای سرشار از دروغ و تهمت برای لایه هایی از مجاهدین پخش کند که همین نیز درست به ضد خود تبدیل شده وموجب شد که افراد مجاهدین تا آنجا که در جریان قرار گرفته بودند بیشتر و بهتر به ماهیت خودخواهانه و استالنیستی و سکتاریستی رجوی پی ببرند.
اپورتونیستهای راست به سردمداری رجوی در سالها و دهه های بعد دیگر کاملا در قبال این جنبش اصیل احیا و رهایی سازمان سکوت پیشه کرده و با انواع شیوه های سرکوب و خفقان و ممنوعیت مانع اطلاع یابی افراد داخل تشکیلات سازمان از مواضع و فعالیتها و انتشارات این جریان و جنبش احیا شدند و به قلع و قمع وسرکوب هواداران این جنبش درون تشکیلاتی و شیطان سازی و هرزه درایی علیه آنها در داخل سازمان پرداختند.
هسته های این جنبش علاوه بر خارج و در کشورهای مختلف و فعالیتهای تبلیغی و انتشاراتی در عراق نیز در دهه های شصت و هفتاد فعال بودند. گروهی از آنان دردهۀ هفتاد تحت نام «رهروان راه موسی» از قرارگاههای فرقۀ رجوی با سلاحهای خودشان گریخته و در کردستان عراق پایگاه زدند و در عملیات و درگیریها با نیروهای رژیم به شهادت رسیدند که عملیات و شهادت آنها را فرقۀ رجوی غاصبانه به نام خودش در رسانه های خود اعلام کرد.
رهبران کودتاگری که بعد از شهادت بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق ایران به ناحق رهبری سازمان مجاهدین را غصب کردند از شهرام و بهرام و دیگر اپورتونیستهای خائن و جنایتکار سال ۵۴ گرفته تا بزرگ اپورتونیست چپ نمای استالینیست فرورفته در لجن راست ترین راستهای جهانخوار و خائن و دزد بزرگ امیدها و اعتمادهای دهها هزار جوان ایرانی و یک نسل میهنمان یعنی مسعود رجوی فراری سوراخ موشی کاری کردند که حاصل تمام آن رنج و تلاش و خون و فدای بیکران بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق و دهها هزار جوان عضو و کادر و هوادار سازمان در این سی و اندی سال به جیب دشمن ترین دشمنان آنها یعنی ارتجاع هار آخوندی ریخت و آنها را به حاکمیت رساند و بعد هم در این سی سال هر چه بیشتر در حاکمیتشان برقرار تر ساخت. ای ننگ بر کودتاگران و خائنان و غاصبان نا حق و فریبکار رهبری سازمان در چهل سال گذشته و در رأس آنها مسعود رجوی و درباریانش باد که به خون این شهدای والا مقام بویژه بنیانگذاران شهید سازمان خیانت کردند و خودشان آشکارا در سال ۶۴ بعد از شعبدۀ موسوم به انقلاب ایدئولوژیک که دقیقا کودتای ایدئولوژیک بود اعلام کردند که ما دیگر آن سازمان مجاهدین بنیانگذاری شده توسط حنیف و سعید و اصغر نیستیم و سازمان جدیدی را که در حقیقت سازمان رجوی بایدش نامید بنیانگذاری کرده ایم. عین جملۀ مهدی ابریشمچی از سردمداران خائن اپورتونیستهای راست در سخنرانیش در شرح سناریوی تئائر «انقلاب ایدئولوژیک» که در صفحۀ ۲۲ نشریۀ «مجاهد» شمارۀ ۲۴۱ مورخۀ ۱۵ فروردین سال ۱۳۶۴ منتشر شده است: «ما اونی که بودیم نیستیم، افتخار می کنیم، نسبت به اونهاییکه این راه رو نرفتند سر هستیم»!! و از آن زمان رهروان و وفاداران صدیق بنیانگذاران به پیشگامی مجاهد نستوه پرویز یعقوبی و یارانش که بسیاری در نبرد با ارتجاع حاکم به شهادت رسیدند در حفظ میراث جاودان بنیانگذاران از غارت کودتاگران اپورتونیست راست به سرمداری مسعود رجوی این خائنان را اخراج شدگان از سازمان توصیف و اعلام کردند.
ما اخیرا در فرانسه به برخی از بیانیه ها و موضعگیریها و انتشارات این نخستین جریان و جنبش ضد رجوی در داخل تشکیلات فرقه دست یافتیم که تماما با تایپ دستی می باشند و از آنجا که جدا شدگان سالهای اخیر از سازمان به علت وجود هفت حصار اپوتونیستها راست حاکم بر سازمان از این آثار و انتشارات بی اطلاع نگه داشته می شدند و از آنجا که آثار و نوشته ها و انتشارات افراد این جنبش و در رأس آنها مجاهد نستوه آقای پرویز یعقوبی بخشی مهم از تاریخ و میراث سازمان مجاهدین خلق ایران و سایر سازمانهای انقلابی جنبش مردم ایران و اساسا تاریخ مبارزاتی خلقمان به شمار می رود و بایستی حفظ و حراست شوند و تا کنون نیز در نتیجۀ اعمال فشارها و محدودیتها از سوی رهبران جریان اپورتونیستی راست حاکم بر سازمان و در نتیجۀ عدم امکانات در سایتها و رسانه ها و وسایل ارتباطی نوین منتشر نشده اند، در خرداد خونبار و همزمان با چهل و سومین سال شهادت بنیانگذاران سازمان مجاهدین خلق ایران تصمیم گرفتیم به تدریج و در بخشهای شماره دار آثار و بیانیه ها و انتشارات به ترتیب تاریخ شامل کتابها و جزوات متعلق به این جنبش ضد رجوی و ضد اپورتونیسم رهبری غاصب سازمان را به صورت اسکن شده منتشر کنیم که خود خوانندگان می توانند خط آنها را در کامپیوتر بزرگ کنند تا بتوانند به صورت واضح و درشت بخوانند.
در قسمت اول این سلسله آشنایی ها با تاریخچه و اهداف و چگونگی نشأت گرفتن این جریان و جنبش یعنی در همین قسمت که می خوانید تنها به معرفی آثار با منتشر کردن روی جلد آنها و یا برخی صفحات مهم طی سه دهۀ شصت و هفتاد و هشتاد و در مواردی پاسخها یا به عبارت درست تر عکس العملهای سران فرقۀ رجوی در قبال آنها جهت آشنایی اولیه با این جریان و آثار و نوشته ها وموضعگیرهایش که دو جزوۀ آن نیز به زبانهای انگلیسی و فرانسه می باشند می پردازیم.
**
**
**
