آیا با نگاه داشتن نیروهای بدون سلاح و وارفته و روحیه باخته تحت عنوان ارتش آزادیبخش که اکثریت شان سالخورده و بیمار هستند ؛ در کشور جنگ زده عراق می توان به مبارزه با حکومت ایران ادامه داد؟ مسلماً جواب منفی است و خود رجوی ها بهتر از هر کسی می دانند که با اصرار بر استراتژی ترور و خشونت و ماندن در عراق نه تنها هیچ چیزی عاید شان نمی شود بلکه بیشتر گروههای تروریستی در کشور ناامن عراق را تحریک میکنند تا بیشتر به چنین فجایع انسانی دست بزنند و باز هم نیروهای گرفتار سازمان در کمپ لیبرتی عراق کشته شوند. من در اینجا از رجوی ها می پرسم که تا کی می خواهید نیروهای گرفتار را به کشتن بدهید و از جان این انسانهای بی دفاع چه می خواهید و چرا بجای اینکه خواستار انتقال هر چه سریعتر آنها به کشورهای امن ثالث بشوید و در این رابطه با کمیساریای عالی پناهندگان همکاری کنید ؛ در یک خواسته غیر واقعی خواهان بر قراری امنیت ساکنان لیبرتی می شوید؟
رجوی ها تا کی می خواهند نیروهای سازمان را به کشتن بدهند
علی جهانی ـ 11.05.2015 چندی پیش باز هم طی یک حمله راکتی به محل نیروهای گرفتار سازمان در کمپ لیبرتی عراق تعدادی کشته و زخمی شدند و بر اساس اخبار رسیده یک گروه عراقی تحت عنوان جیش المختار مسولیت این حمله تروریستی را بر عهده گرفته است. همچنین همه سازمان های بین المللی و ارگانهای حقوق بشری و آمریکا این عملیات تروریستی را محکوم کرده اند. و از نظر بنده و همه جدا شدگان از سازمان مجاهدین و منتقدان این سازمان این حمله تروریستی محکوم است. ولی تنها چیزی که در این همه اطلاعیه های محکوم کردن این حمله تروریستی بدان اشاره ای نشده است اینست که مقصر اصلی این گونه اتفاقات فجیع علیه نیروهای بی دفاع سازمان که در کمپ لیبرتی در کشور ناامن عراق گرفتار هستند چه کسی می باشد؟
مسلماً جواب رجوی ها مشخص است چون رجوی ها همه را مقصر می دانند الی خودشان را ؛ در رابطه خود رجوی از مخفیگاه خود سر برون آورده و طی یک پیامی وقیحانه خانواده های شریف نیروهای گرفتار را مقصر می داند و از نیروهای باقیمانده خواسته است که در لیبرتی بمانند و آماده کار زار های بعدی باشند. و مهدی ابریشم چی هم در پایگاه امن آور سور واز مستقر در پاریس گفته که بایستی به ماندن در عراق ادامه بدهیم و مریم رجوی هم خواستار تامین امنیت نیروهای گرفتار سازمان در کمپ لیبرتی عراق شده. که واقعا درخواست مضحک و خنده داری می باشد که در کشور ناامن عراق که حتی برای شهروندان عراقی هم امن نیست خواستار بر قراری امنیت برای ساکنان لیبرتی شوید. آخر چرا خانم رجوی بجای اینکه خواستار انتقال هر چه زودتر این نیروها به کشور های امن ثالث بشود چنین درخواستی را مطرح می کند؟ و چرا رجوی ها همه را ؛ از خانواده ها گرفته تا دولت و مردم عراق و دولت ایران و جد شدگان و منتقدان سازمان و سازمان های بین المللی و ارگانهای حقوق بشری و کمیساریای عالی پناهندگان را مقصر می دانند؟ و چرا رجوی ها همچنان علی رغم تکرار چنین حوادث دلخراش بر ماندن در عراق اصرار می ورزند؟ و خلاصه اینکه مقصر اصلی این اتفاقات و این وضعیت اسف بار سازمان مجاهدین چه کسی می باشد؟ و تا کی رجوی ها می خواهند برای رسیدن به مطامع خاص سیاسی خود نیروهای نگونبخت سازمان را به کشتن بدهند؟
آیا با نگاه داشتن نیروهای بدون سلاح و وارفته و روحیه باخته تحت عنوان ارتش آزادیبخش که اکثریت شان سالخورده و بیمار هستند ؛ در کشور جنگ زده عراق می توان به مبارزه با حکومت ایران ادامه داد؟ مسلماً جواب منفی است و خود رجوی ها بهتر از هر کسی می دانند که با اصرار بر استراتژی ترور و خشونت و ماندن در عراق نه تنها هیچ چیزی عاید شان نمی شود بلکه بیشتر گروههای تروریستی در کشور ناامن عراق را تحریک میکنند تا بیشتر به چنین فجایع انسانی دست بزنند و باز هم نیروهای گرفتار سازمان در کمپ لیبرتی عراق کشته شوند. من در اینجا از رجوی ها می پرسم که تا کی می خواهید نیروهای گرفتار را به کشتن بدهید و از جان این انسانهای بی دفاع چه می خواهید و چرا بجای اینکه خواستار انتقال هر چه سریعتر آنها به کشورهای امن ثالث بشوید و در این رابطه با کمیساریای عالی پناهندگان همکاری کنید ؛ در یک خواسته غیر واقعی خواهان بر قراری امنیت ساکنان لیبرتی می شوید؟ و آقای رجوی کجا ست و چرا در این شرایط حساس و بسیار وخیم در مخفیگاه بسر میبرند و بعد طی یک بیانیه منتسب به ایشان از نیروهای گرفتار سازمان در کمپ لیبرتی می خواهید که آماده کار زار های بعدی باشند؟ آخر با کدام سلاح و امکانات؟ آیا این به معنی نیست که باز می خواهید گروههای تروریستی را تحریک کرده و بهانه بدست شان بدهید تا باز چنین حوادث دلخراش را تکرار کرده و تعداد دیگری از نیروهای بی دفاع را بکشند؟ بله از شواهد امر بر می آید که رجوی تا نابودی همه نیروهای گرفتار سازمان در کمپ لیبرتی عراق دست از ادامه استراتژی شکست خورده و به بن بست رسیده خشونت و ترور بر نمی دارد. بنابراین ما بعنوان جدا شدگان این سازمان که مدت زمان طولانی عمر خود را در تشکیلات قرون وسطایی اش تلف کرده ایم ؛ از سازمان های حقوق بشری و مجامع بین‌المللی و کمیساریای عالی پناهندگان می خواهیم که روی رهبری سازمان مجاهدین فشار آورند تا دست از سر نیروهای گرفتار سازمان در کمپ لیبرتی عراق بر دارند و بیش از این آنها را به کشتن ندهند و هر چه سریعتر با انتقال آنها به کشورهای امن ثالث موافقت کرده و آنها را از کشور نا امن عراق نجات دهند.
