سوال: گیریم که واقعا این خانواده ها را وزارت اطلاعات فرستاده است. در حالی که کمپ لیبرتی بطور کامل در محاصره نیروهای نظامی و اطلاعاتی دولت عراق است، در حالی که این نیروها به داخل این کمپ رفت و آمد داشته یا به راحتی می توانند از بالا، وضعیت داخل کمپ را زیر نظر داشته باشند، نقش این خانواده ها به لحاظ اطلاعاتی یا نظامی در زمینه سازی این حمله چیست؟ چرا فقط ادعا و اتهام.؟ چرا هیچ فاکت و سند روشن و مشخصی در این زمینه منتشر نمی شود؟
حمام خون در لیبرتی، و مسئولیت مسعود رجوی
حنیف حیدرنژاد ـ 09.11.2015
حمله موشکی به کمپ لیبرتی و جنایت و کشتار مجاهدین در عراق بی شک به دستور و فرماندهی رژیم جمهوری اسلامی و توسط نیروهای وابسته به او در عراق انجام می شود. حتی اگر اسناد و مدارک محکمه پسندی در این زمینه وجود نداشته باشد، اما بر مبنای تحلیل سیاسی و موضع گیریهای رژیم و نیروهای وابسته به او در عراق پس از هر حمله، می توان بر نقش آمرانه ی رژیم در این جنایات تاکید کرد. آیا این موضوعی است که کسی نسبت به آن تردید داشته باشد؟
آیا در اینکه این کشتارها عملی جنایتکارانه است کسی تردید دارد؟ آیا در اینکه نظر به تخاصم ایدئولوژیک بین ولی فقیه در قدرت (خامنه ای)، و رهبر عقیدتیِ مانده از قدرت (رجوی) تکرار چنین جنایت هائی قابل انتظار است، کسی تردید دارد؟
نیازی به تکرار واضحات نیست. آنچه باید به آن پرداخت این است: چرا نیروهای مجاهدین در عراق باقی مانده اند؟ چرا خروج آنها از عراق چندین سال است به درازا کشیده است؟ چه کسی در طولانی شدن این مدت مقصر است؟ چرا مسعود رجوی بر ماندن در لیبرتی و در عراق تاکید می کند (سخنرانی 11 آبان 1393)؟ چرا با وجود آنکه مشخص است کشتارهائی از این قبیل ممکن است هر روز در لیبرتی تکرار شود، باز هم مسعود رجوی بر ماندن در عراق تاکید می کند؟ و چرا وقتی منتقدین و مخالفین مسعود رجوی و سازمان مجاهدین خلق به تحلیل این سوالات می پردازند زمینه ساز کشتار معرفی می شوند؟ چرا مسعود رجوی شهامت سیاسی و اخلاقی برای پذیرشِ عواقب سیاست گذاری های خودش را ندارد و بجای آن دیگران را متهم می کند؟
چند سوال
مریم رجوی در سخنرانی مراسم کشته شدگان لیبرتی می گوید: “در ماههای اخیر دیدید که چطور زمینه‌سازی برای این حمله را شروع کردند. ابتدا اکیپهای وزرات اطلاعات را تحت عنوان خانواده به ورودی لیبرتی فرستادند.”
سوال: گیریم که واقعا این خانواده ها را وزارت اطلاعات فرستاده است. در حالی که کمپ لیبرتی بطور کامل در محاصره نیروهای نظامی و اطلاعاتی دولت عراق است، در حالی که این نیروها به داخل این کمپ رفت و آمد داشته یا به راحتی می توانند از بالا، وضعیت داخل کمپ را زیر نظر داشته باشند، نقش این خانواده ها به لحاظ اطلاعاتی یا نظامی در زمینه سازی این حمله چیست؟ چرا فقط ادعا و اتهام.؟ چرا هیچ فاکت و سند روشن و مشخصی در این زمینه منتشر نمی شود؟
مریم رجوی: “آشکارا یک تقسیم کار شناعت‌بار در کار است. رژیم ولایت‌فقیه بخش نظامی حمله را برعهده دارد و موشکها را شلیک میکند و سرانگشتانش در خارج ایران، بخش سیاسی حمله را برعهده دارند و هم‌وزن همان حمله موشکی، افترا و هتاکی را به بالاترین حد می‌رسانند.”
سوال: کدام “افترا و هتاکی”؟ آیا اگر از شما در مقابل سیاست هایتان سوال شود، آیا اگر خانواده ها از شما در مورد عزیزانشان سوال کنند، این یعنی هتاکی و افترا؟ گیریم که چنین باشد، این از مسئولیت شما در اصرار برای ماندن در عراق و در نتیجه کشته شدن افرادِ بیشتر، چیزی کم نمی کند.
مریم رجوی: “جریان انتقال آنها [ساکنین لیبرتی] به کشورهای خارج که وعده خیانت شده ملل‌متحد و آمریکا بود با مخالفت و کارشکنی روبه‌روست.”
معنی ظاهری این گفته این است که: ما خواهان انتقال به خارج از عراق هستیم، اما دیگران “کارشکنی” می کنند.
سوال: این “دیگران” که کارشکنی می کنند، چه کسانی هستند؟ نام و مشخصات آنها چیست؟ شما بر علیه این “دیگران” چه اقدامات قانونی یا دیپلماتیک انجام داده اید. نتیجه آن چه بوده است؟ چرا افکار عمومی را از این “کارشکنی ها” مطلع نمی کنید؟ اگر آنطور که در این سخنرانی آمده همین کارشکنی ها موجب به راه افتادن “حمام خون در اشرف و لیبرتی” شده است، چرا هیچ اقدام قانونی بر علیه این جنایتکاران انجام نداده اید؟ آیا مشکل مالی داشته و پول کم دارید؟ مسلما نه! آیا تیم حقوقدان بین المللی کم دارید؟ مسلما نه! پس دلیل بی عملی شما چیست؟
اگر شما خواهان خروج از عراق هستید و “کارشکنی دیگران” مانع شده است، پس چرا مسعود ر جوی عاشوراگونه بر ماندن در عراق و لیبرتی تاکید می کند؟ پاسخ شما به این تناقضات چیست؟ آیا صرف طرح این پرسش ها کافی است تا منتقدین و مخالفین شما زمینه ساز کشتار معرفی شوند؟ بر اساس چه منطقی به خود اجازه میدهید که اینگونه با شعور و فهم مردم بازی کنید؟
نکته دیگر: در حالی که مریم رجوی در سخنرانی اش “نیاز مبرم” در ارتباط با لیبرتی را ” تأمین ابزارها و وسائل و مصالح مورد نیاز برای ترمیم مناطق ویران شده و تأمین الزامهای امنیتی و حفاظتی از جمله برگرداندن تی‌والها، کلاهها و جلیقه‌های حفاظتی” تعریف می کند، کمیساریای عالی سازمان ملل متحد در بیانیه ای در ارتباط با حمله موشکی به لیبرتی تاکید دارد: “موقعیت خطرناک کمپ لیبرتی ایجاب میکند که به شکل اورژانس کمپ لیبرتی تخلیه شده و ساکنان لیبرتی همگی به محلی امن منتقل شوند تا زمانی که به صورت دائمی به کشور ثالث منتقل شوند.”
سوال: چرا همین خواسته ی “انتقال اورژانس به محلی امن” را مسعود یا مریم رجوی مطرح نمی کنند؟ کدام راه حال بطور جدی و موثر و دراز مدت تر امنیت جانی ساکنین لیبرتی را تامین می کند، انتقال به خارج از عراق یا تامین کلاه خود و جلیقه حفاظتی، آنهم برای مقابله با موشک باران؟ و چرا اگر مخالفین و منتقدین رهبری مجاهدین بر این سوالات ساده و ابتدائی اشاره کنند، مورد حمله و تهدید قرار می گیرند؟ به این ترتیب آیا میتوان ادعای مریم رجوی در مورد اینکه دیگران برای خروج مجاهدین از عراق کارشکنی می کنند را جدی گرفت و باور کرد؟ چرا از نقش و مسئولیت خودتان چیزی نمی گوئید و چرا همه اش این دیگرانند که مقصرند؟
اطلاعیه کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل همچنین یادآور می شود که تاکنون 900 نفر از لیبرتی به خارج از عراق منتقل شده اند و تا پایان سال 2015 260 نفر دیگر نیز قرار است منتقل شوند.
سوال: اگر تاکنون این عده از عراق خارج شده اند، پس چرا نباید بقیه خارج شوند؟ و چرا مسعود رجوی در سخنرانی 11 آبان 1393 با تمثیلی عاشورا گونه بر طبل ماندن در لیبرتی و عراق می کوبد؟ چرا سازمان مجاهدین خود لیستِ افراد خارج شدگان از لیبرتی و عراق را منتشر نمی کند و چرا باید این اطلاعات از کانال های دیگر به بیرون منتقل شود؟
در شرایط سیاسی و نظامی و امنیتی حاکم بر عراق و به دلیل خصومت، کینه و تنفر حاکم بینِ رژیم جمهوری اسلامی و سازمان مجاهدین (که هیچ ربطی به مردم ایران و منافع ملی ایران ندارد)، ماندن مجاهدین در عراق یعنی پذیرش کشتارهای باز هم بیشتر. تصمیم ماندن در عراق را مسعود رجوی اعلام کرده و این اوست که در قبال خون های بر زمین ریخته شده مسئول است. مسئولیت جنایتکاران به دلیل آمریت و اجرای کشتار بر سر جای خود محفوظ است، اما آن کسی که با اصرار بر ماندن در عراق عملا زمینه این کشتارها را فراهم کرده است، مسعود رجوی می باشد. جار و جنجال و فحاشی و توهین و اتهام زنی به مخالفین و منتقدینِ مجاهدین چیزی از این واقعیت کم نمی کند.
حنیف حیدرنژاد
15 آبان 1394/ 6 نوامبر 2015
http://www.hanifhidarnejad.com
منبع:پژواک ایران
