مبارز انقلابی عباس محمد رحیمی به خواهران و برادران و یارانش پیوست

پژواک ایران، هفدهم ژانویه ۲۰۱۶:…  عباس محمدرحیمی یکی از اولین زندانیان سیاسی پس از انقلاب ضد سلطنتی، در ساعت یک بامداد ۱۷ ژانویه ۲۰۱۶ به خاموشی گرایید. عباس محمدرحیمی یکی از شناخته شده ترین زندانیان سیاسی دهه ۶۰ و جان به دربردگان کشتار ۶۷ بود و زندانیان سیاسی خاطرات ماندگاری از او به یاد دارند. او یکی از ستارگان درخشان خانواده محمد رحیمی بود که با تقدیم ۵ شهید و ۵ زندانی …

لینک به منبع

مبارز انقلابی عباس محمد رحیمی به خواهران و برادران و یارانش پیوست

عباس محمدرحیمی یکی از اولین زندانیان سیاسی پس از انقلاب ضد سلطنتی، در ساعت یک بامداد ۱۷ ژانویه ۲۰۱۶ به خاموشی گرایید.

عباس محمدرحیمی یکی از شناخته شده ترین زندانیان سیاسی دهه ۶۰ و جان به دربردگان کشتار ۶۷ بود و زندانیان سیاسی خاطرات ماندگاری از او به یاد دارند. او یکی از ستارگان درخشان خانواده محمد رحیمی بود که با تقدیم ۵ شهید و ۵ زندانی سیاسی به جنبش انقلابی ایران، سهم بزرگی در مبارزه برای آزادی و دموکراسی در میهن مان دارد.

عباس محمدرحیمی با ۱۱ سال سابقه زندان، در سال ۱۳۷۶ همراه با همسرش با به جا گذاشتن فرزند ۲۲ ماهه اش به منظور مبارزه با جانیان حاکم بر کشورمان به مجاهدین در عراق پیوست. او در عراق به سرعت متوجه روابط ارتجاعی و غیردمکراتیک حاکم بر مناسبات مجاهدین شد و به عنوان یک ناراضی و معترض شناخته شده مجبور به تحمل شرایط ناگوار و غیرانسانی قرارگاه اشرف شد.

پس از حمله نیروهای آمریکایی به عراق و سقوط صدام حسین وی این امکان را یافت که در سال ۱۳۸۳ از مجاهدین جدا شده و به کمپ «تیف» در عراق برود. عباس محمدرحیمی ۴ سال شرایط سخت و دشوار زندگی در این کمپ را با سربلندی پشت سر گذاشت و عاقبت در سال ۱۳۸۷ خود را به انگلستان رساند.

عباس تا آخرین دم زندگی یک دم از مبارزه برای آزادی و عدالت دست نکشید و به منظور دادخواهی، به عنوان یکی از شاهدان اصلی «ایران تریبونال» و گزارش قاضی جفری رابرتسون به شرح جنایات حاکمان جمهوری اسلامی پرداخت.

یک ماه آخر زندگی عباس یکی از درخشانترین صفحات زندگی او و در عین حال تراژیک ترین صحنه های تاریخ معاصر ایران بود. در حالی که او با مرگ محض پنجه درافکنده بود و با مقاومتی ستودنی باعث حیرت کادرپزشکی و درمانی شده بود «جماعت رجوی» کارزار کثیف و بیرحمانه ای را علیه او که جز عشق به میهن و مردم چیزی در دل نداشت سازمان دادند.

بدون تردید خاموشی او در چنین شرایطی و عبور سرفرازانه اش از تیغ زاری که برای او ساخته بودند گویاتر و افشاکننده تر از هر چیزی است.

عباس، نماد دوستی ، رفاقت ، عشق و وفا بود و در تیره ترین شب های تاریخ کشورمان یک دم امید خود را از دست نداد. هرجا که بود شادی و نشاط و طراوت و شادابی همانجا بود.

افسوس اینک عباس خاموش شده است. اما یادش ، امیدها و آرمانهایش در دل هر مبارزی باقی خواهد ماند.

پژواک ایران این ضایعه بزرگ را به «مادر صونا» و فرزندش سپهر و خانواده محمدرحیمی و همه دوستان و یارانش تسلیت می گوید و خود را در غم آنان شریک می داند.

(پایان)

وشما رجویست مفلوک ازاین قاعده تبعیت میکنید؟!

وفا یغمایی:سقوط ویاداشتی برای علی خراشادی.

کارزار غیرانسانی جماعت رجوی علیه بیماری عباس محمدرحیمی (+ نقش اخلاق – ویدئو)

نادر نادری: وطن فروشی در تمام فصول سال