مهدی خوشحال: آیا غرب غروب خواهد کرد

0
1979

در کنار نارضایتی مردم میزبان و مهمان، بسیاری از ارزشهای انسانی و دموکراسی و حقوق بشری و تمدن مدارا و تحمل غرب، زیر سئوال رفته است، با این وجود، یک راه حل برای همه طرفهای درگیر باقیمانده است و آن هم پذیرش پناهجو و یا عدم پذیرش پناهجو و تبعات و عواقب خوب و بدش نیست، بلکه کمک به صلح و دموکراسی مابین کشورهایی است که از آن کشورها پناهجو و ناامنی به سمت کشورهای اروپایی سرازیر است. هیچ کس نمی خواهد بی دلیل وطنش را ترک کند. اگر کشورهای پناهنده پذیر و آسیب پذیر از امواج پناهجویی نیز این را نمی خواهند، بایسته است به همراه سایر سازمانهای حقوق بشری و بین المللی، نسبت به اطراق پناهجویان در موطن خودشان فعالیت کنند و نقشی به عهده بگیرند. بی شک اگر چنین شود، هزینه ها به مراتب کمتر خواهد بود و ما و فرزندان ما جهان امن تری خواهیم داشت.

آیا غرب غروب خواهد کرد

مهدی خوشحال، ایران فانوس، 18.01.2016

جوامع غربی که سالها بود گاه و بی گاه از اهرم تروریسم و جنگ علیه دولتها و ملتهای دیگر استفاده می کردند، طی 15 سال اخیر به ویژه از سال 2001 مورد آماج حملات تروریستها قرار گرفتند. موضوع اما هر روز که می گذرد و تکنولوژی و کنترل شدیدتر می شود، راه حلی برای معضل تروریسم و ناامنی پیدا نمی شود.

با آنچه که طی 15 سال اخیر از چالش مابین تمدن غرب و تروریسم، مشاهده و تجربه شد، طی دو روز اخیر دو خبری که از رسانه های آلمانی شنیده ام، جای تامل فراوان دارد. اول این که بسیاری از مردم آلمان با مراجعه به مراکز پلیس خواستار تسلیح و جواز حمل سلاح شده اند، دوم این که یکی از استخرهای شنا در حوالی شهر کلن، ورود پناهجویان به این استخر را ممنوع اعلام کرده است. همین دو مورد، اگر اجرایی و همگانی و سراسری شود، به جد می تواند تمدن غرب به ویژه اروپا را که زمانی کعبه آمال و آرمان و آرزوهای بسیاری از مردمی که اروپا را میعادگاه دموکراسی و تمدن و حقوق بشر، دانسته و ماوای خود قرار می دادند، زیر علامت سئوال ببرد.

خشونتهای جنسی و ناامنی های شب سال نو هم مزید بر علت شده و نقل محافل سیاسی و فرهنگی و همچنین مردم و قانونگذاران آلمانی شده است. در شب سال نو میلادی، در شهرهای هامبورگ و دوسلدورف و همچنین شهر کلن و مقابل کلیسای دم، تعرضات جنسی علیه شهروندان و زنان و دختران آلمانی و از جانب اکثراً پناهجویان و افراد خارجی، صورت گرفته است که پلیس کلن 379 مورد شکایت از 120 مورد اذیت و آزارهای جنسی را گزارش کرده است. همچنین پلیس از دستگیری 31 مظنون خبر داده است که به جز دو نفر آلمانی و یک نفر آمریکایی، مابقی از کشورهای دیگر به ویژه عرب زبان بوده اند. پلیس کلن، همچنین اذعان داشته که تعرضات جنسی شب سال نو علیه زنان و دختران آلمانی، سازمانیافته بوده است.

مرکز این حوادث مقابل کلیسای بزرگ دم که محل ازدحام توریستها نیز است، بوده است که این محل نزدیک ایستگاه بزرگ راه آهن شهر کلن و در اطراف این دو، چندین ایستگاه پلیس قرار دارد و افراد پلیس در این محلها دائماً در حال کنترل و نظارت هستند. حال چگونه می شود جرم آن هم در مقابل چشمان پلیس و جایی که بیشترین حفاظت و مراقبت را دارد، انجام می گیرد آن هم توسط کسانی که پناهجو هستند و می دانند که جرم و سرقت در پرونده و اقامت آنان تاثیر خواهد داشت. اینها قدری مشکوک و جای تامل دارد.

پس از این، نوبت به اعتراضات علیه تعرض کنندگان و ایجاد فضای ضد خارجی و ضد پناهجویی رسید. روز 8 ژانویه، میلو موقه که یک هنرمند 32 ساله سوئسی و مقیم آلمان بود، در هوای زیر صفر درجه و مقابل کلیسای دم، برهنه شد و با شعار “ما بازیچه نیستیم، حتی زمانی که برهنه ایم” به اعتراض پرداخت که موج اعتراضش سراسر آلمان و همچنین پارلمان آلمان در برلین را فراگرفت. فردای آن روز، جنبش ضد مهاجرین پگیدا، تظاهراتی را در شهر کلن و در مقابل کلیسای دم بر پا کرد. جنبش پگیدا، در تظاهراتش استعفای خانم آنگلا مرکل را خواستار شدند در ارتباط با 1\1 میلیون پناهنده ای که سال 2015 وارد آلمان شده و آنگلا مرکل مسئولیت و عواقبش را پذیرفته بود. همچنین موج اعتراضات برآمده از حادثه ناگوار شب سال نو، سراسر اروپا را فراگرفت و دولت آلمان و خانم آنگلا مرکل را تحت فشار قرار داد. آنگلا مرکل صدر اعظم آلمان، در واکنش به اعتراضات از طرفی به مردم وعده صبر داد و از طرف دیگر سخت تر شدن قوانین علیه مهاجرین را توصیه کرد.

با سخت تر شدن قوانین علیه مهاجرین و خارجی ها و تنگ تر شدن کار و زندگی و امنیت و آزادی شهروندان آلمانی و اروپایی و بی ارزش شدن بسیاری از ارزشهای سیاسی و حقوق بشری توسط مهاجرین و دولتهای اروپایی، تقریباً همه طرف ها زیان می برند. اما چه کسی سود می برد؟

از یاد نباید برد که دولت اسراییل طی دهه های نیمه دوم قرن بیستم با فلسطینی ها و اعراب دیگر درگیر بود و از این بابت هزینه گزافی را پرداخت می کرد. از اوایل دهه 80 بخشی از درگیریهای جبهه عربی و ضد اسراییل، متوجه جبهه ایرانی شد که تقریباً 55 کشور در این میان شریک و پشتیبان جنگ بودند و بسیاری از کشورهای اروپایی در این میان جز به فروش سلاح، به صلح فکر نمی کردند. از دهه 90 نیز جبهه عربی و تعدادی از کشورهای ضد اسراییلی، درگیر جنگ با غرب به ویژه آمریکا و انگلستان و پیمان ناتو، شدند و متعاقب آن هجوم خیل عظیم پناهجویان فقر و فلاکت و جنگ و سرازیر شدن شان به کشورهای غربی که این نیز تقریباً به جنگ شبیه است و النهایه بسیاری از دولتها و مردم میزبان و مهمان و دیگران طی چند دهه اخیر زیان بردند، جز یک کشور خاورمیانه که از هر سو و از جنگ و تروریسم و پناهجو به سمت اروپا، سود برده است.

در کنار نارضایتی مردم میزبان و مهمان، بسیاری از ارزشهای انسانی و دموکراسی و حقوق بشری و تمدن مدارا و تحمل غرب، زیر سئوال رفته است، با این وجود، یک راه حل برای همه طرفهای درگیر باقیمانده است و آن هم پذیرش پناهجو و یا عدم پذیرش پناهجو و تبعات و عواقب خوب و بدش نیست، بلکه کمک به صلح و دموکراسی مابین کشورهایی است که از آن کشورها پناهجو و ناامنی به سمت کشورهای اروپایی سرازیر است. هیچ کس نمی خواهد بی دلیل وطنش را ترک کند. اگر کشورهای پناهنده پذیر و آسیب پذیر از امواج پناهجویی نیز این را نمی خواهند، بایسته است به همراه سایر سازمانهای حقوق بشری و بین المللی، نسبت به اطراق پناهجویان در موطن خودشان فعالیت کنند و نقشی به عهده بگیرند. بی شک اگر چنین شود، هزینه ها به مراتب کمتر خواهد بود و ما و فرزندان ما جهان امن تری خواهیم داشت.

ketan kontrole nirou

 

   مهدی خوشحال ـ کنترل نیرو

_____________________

پاسخ ترک

لطفا نظر خود را وارد کنید
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید