نگاهی به جایگاه زنان در تشکیلات مجاهدین – به بهانه روز جهانی
سید حجت سید اسماعیلی، ایران دیدبان، اول مارس ۲۰۱۷:… حال اگر فارغ از هر تعصبی و از دید یک ناظر بی طرف و البته منصف اگر بخواهیم وضعیت زنان در جمهوری اسلامی ایران و تشکیلات فرقه ای مجاهدین را مقایسه کنیم آیا غیر این است که بگوییم زنان در ایران هزار بار بهتر از زنان در بند مجاهدین زندگی می کنند؟ بدین ترتیب باید گفت مناسبت ۸ مارس و بزرگداشت …
https://www.youtube.com/watch?v=47Rs5GTSeIs&t=405s
مصاحبه خانم مریم سنجابی با مسعود خدابنده. وضعیت روحی روانی مسعود و مریم رجوی
نگاهی به جایگاه زنان در تشکیلات مجاهدین
به بهانه روز جهانی زن:
مریم رجوی هر ساله تلاش میکند با دادن پیام های غرب پسندانه بمناسبت روز جهانی زن مناسبات بغایت ارتجاعی و فرقه ای درون مجاهدین را ماله کشی سیاسی کند.
سیدحجت سیداسماعیلی، عضو پیشین شورای مرکزی مجاهدین و کارشناس علوم سیاسی،
۱۱ اسفند ۱۳۹۵
هشتم مارس، روز جهانی زن در بسیاری از کشورهای جهان گرامی داشته می شود. ۸ مارس روزی است که زنان جهان بدون توجه به گرایشات مختلف فکری، عقیدتی،نژادی و… به یادآوری موفقیت ها و دستاوردهایشان می پردازند.
شرایط کاری سخت و غیر انسانی با دستمزد کم کارگران زن در اوایل قرن بیستم آنان را وادار به مبارزه علیه این بی عدالتی به شکل سازمان یافته و منظم نمود تا چنین روزی خلق و گرامی داشته شود.
اگر در آن زمان تنها استثمار نیروی کار زنان عامل بی عدالتی و قیام آنان شناخته میشد، در قرن حاضر اما با ظهور فرقه های خطرناکی از جمله سازمان مجاهدین، داعش، بوکوحرام و… بیش از پیش زنان را در معرض انواع تجاوزات و فشارهای روحی و روانی و جنسی و مالی قرار داده است که بسا هولناک تر از گذشته شلاق بی رحمی رهبران فرقه گرا را بر تن زنان فرود می آورد.
در تاریخ معاصر ایران نیز تشکیلات فرقه ای مجاهدین، برگی تاریک و سیاه از رفتارهای جنون آمیز و جنایتکارانه آنان بر زنان در بند این گروه محسوب میشود.
مریم رجوی هر ساله تلاش میکند با دادن پیام های غرب پسندانه بمناسبت روز جهانی زن مناسبات بغایت ارتجاعی و فرقه ای درون مجاهدین را ماله کشی سیاسی کند.
امسال نیز همانند سالهای قبل وی تلاش کرد در تعریف و تمجید از جایگاه زنان در تشکیلات فرقه ای مجاهدین پیش از پیش فرافکنی کند.
در همین رابطه پیام مورخه ۱۰/۱۲/۹۵ مریم رجوی به شرکت کنندگان گردهمایی روز جهانی زن در پارلمان انگلستان از جمله عوام فریبی های کلیشه ای و تکرار مکررات هر ساله وی محسوب میشود.
ولی طنز تلخ تاریخ در این است، همان کسی که عامل اصلی این همه ظلم و جنایت بر علیه زنان اسیر در بند این فرقه است حال خود را یک فمنیست و پرچمدار آزادی زنان در ایران می داند.
در بخشی از پیام مریم رجوی آمده است: «… زنان به‌طور سیستماتیک (در ایران) سرکوب میشوند… به‌دلیل عدم رعایت حجاب اجباری دستگیر میشوند. بر اساس قانون، زنان باید تابع همسرشان باشند، از حق طلاق محروم‌اند …»
(آیت اله) خامنه‌ای، در شهریورماه امسال در بیانیه‌ای اعلام کرد که «نقش زنان مادری و خانه‌داری است و نقش مردان پدری و اقتصادی است. وی همچنین خواستار تقویت سیاستهای دولتی برای افزایش فرزندآوری مادران شد.»
وی سپس ادامه میدهد: « …در برابر این وضعیت ما برای برابری زنان با مردان به‌پا‌‌خاسته‌ایم… . ما برای آزادی و حق انتخاب آزادانه زنان در رابطه با پوشش، ازدواج و حق طلاق برخاسته‌ایم …»
در اینجا این سوال مطرح میشود؛
آیا تشکیلاتی که در آن حجاب اجباری وجود دارد، و حتی زنان غیر مذهبی هم باید حجاب داشته باشند، آیا در تشکیلاتی که طلاق اجباری بر زنان و مردان آن اعم از مذهبی و غیر مذهبی تحمیل میشود، آیا در تشکیلاتی که هیچگونه مزدی در قبال انجام کار دریافت نمی شود، در تشکیلاتی که خانواده هیچ مفهومی ندارد و ازدواج یک عمل زشت و قبیح شناخته میشود، آیا در تشکیلاتی که زنان بطور سیستماتیک مورد تجاوز جنسی رهبر فرقه قرار میگیرند، آیا در تشکیلاتی که مادر بودن جرم محسوب شده و حق دیدن فرزندان خود را ندارند، در تشکیلاتی که خانواده اعضای در بند این گروه مزدور و دشمن خطاب میشوند، جایی برای ادعاهای مریم رجوی وجود دارد؟
ضمن اینکه باید گفت؛ اگر در پیام مریم رجوی بیش از هر موضوع دیگری بر حق طلاق زنان از مردان تاکید شده است، باید علت آنرا در آموزه های ایدئولوژیکی این فرقه براساس «انقلاب ایدئولوژیک» که روی طلاق اجباری تاکید دارد، جستجو کرد.
حال اگر فارغ از هر تعصبی و از دید یک ناظر بی طرف و البته منصف اگر بخواهیم وضعیت زنان در جمهوری اسلامی ایران و تشکیلات فرقه ای مجاهدین را مقایسه کنیم آیا غیر این است که بگوییم زنان در ایران هزار بار بهتر از زنان در بند مجاهدین زندگی می کنند؟
بدین ترتیب باید گفت مناسبت ۸ مارس و بزرگداشت هر ساله آن از سوی مریم رجوی ، ابزاری برای پیش برد اهداف فرقه گرایانه و نقابی برای مخفی کردن جنایات این گروه بر علیه زنان اسیر در بند مجاهدین است.
نگاه ابزاری و لذت جویانه رهبر مجاهدین به زنان که از ایدئولوژی فرقه ای این گروه نشئت می گیرد به مراتب بدتر و هولناک تر از ظلمی است که در اوایل قرن بیستم در حق زنان کارگر اعمال میشد.
اگر در آن روزگار تنها نیروی کار زنان در مقابل پولی اندک مورد استثمار واقع میشد، در تشکیلات مجاهدین اما، علاوه بر نیروی کار، که هیچ مزدی در قبال آن دریافت نمی شود، جسمشان، عقایدشان ، احساسات و عواطفشان هم مورد استثمار قرار میگیرد.
به بیان بهتر، در ایدئولوژی فرقه ای مجاهدین؛ لذتگرایی از زنان از یک سو و نیروی کار، فکر، احساسات و عواطف آنان از سوی دیگر مورد استثمار تمام عیار رهبران مجاهدین قرار میگیرد که هولناک ترین نوع نگاه به موجوی بنام زن در تشکیلات مجاهدین است که می توان گفت در تاریخ ایران بی سابقه است.
رهبران فرقه مجاهدین به بهانه هویت بخشیدن به زن و برقراری تساوی حقوقی متناسب با جنس مرد، زیر نقاب «انقلاب ایدئولوژیک» و برای رسیدن به اهداف کثیف فرقه ای این گروه، عملا هویت انسانی را از زن گرفته اند. و از او ابزاری دوگانه ساخته اند تا به مانند یک کالای سرگرم کننده جنسی در قالب «شورای رهبری» برای مسعود رجوی و عاملی برای سرکوب در پائین هرم تشکیلاتی بکار گرفته شود. به گونه ای که زنان در تشکیلات مجاهدین دیگر نه آن جایگاه زن بودن را دارا هستند و نه حتی در خیلی از موارد، جایگاه یک انسان را. و این هم به دلیل لگد مال شدن ارزش‌های اخلاقی و انسانی در این گروه است.
این یعنی برده داری نوین از زن در قالب یک ایدئولوژی فرقه ای در قرن بیست و یکم که هنوز ابعاد هولناک آن زیاد برای مردم ما روشن نیست و به نظر میرسد حتی زنان جدا شده از «شورای رهبری» این فرقه هم بدلیل حجب و حیایی که در زنان جهان سومی بویژه از نوع ایرانی آن وجود دارد نتوانسته اند تمامی زشتی های انجام شده در حق زنان در بنده این گروه را به روشنی بیان کنند.
طلاق های اجباری، به بند کشیدن احساسات زنانه و حس مادری و دور ساختن مادران از فرزندانشان ، مجبور کردن آنان برای تن فروشی در دکان مکاره رهبری این گروه، درآورن رحم زنان برای رساندن آنان به آنچه که در مجاهدین «قله رهایی» خوانده میشود، مجبور ساختن آنان به پوشیدن لباس های یکدست، اجتناب از هرگونه آرایش و نظافت شخصی که به زیبایی آنان ختم میشود، جداسازی جنسیتی شدید از جمله؛ نگهداری زنان در قلاعی که اطراف آنها با سیم های خاردار پوشانده شده، ضابطه تردد دو نفره زنان، ورزش کاملا در مکان های سرپوشیده، اجباری بودن انجام کارهای سخت و یدی زمخت و خشن بودن زنان بنحویکه باید از آنها چهره ای مردانه ساخته شود، اجبار برای داشتن برخوردهای خشن با مردان، داشتن محل جداگانه در سالن های غذاخوری، ممنوعیت سوار شدن زنان به خودروی مردان و بالعکس و نهایتا تلاش برای ملیتاریزه کردن زنان، از جمله قوانین سخت و طاقت فرسایی است که طی بیش از سه دهه گذشته به زنان در تشکیلات مجاهدین تحمیل شده است.
بدین ترتیب با عرض پوزش از مخاطبین این نوشتار، باید گفت یکی از عوارض جانبی این گونه محرومیت ها و محدویت ها، علاوه بر بیماریهای روحی و روانی و جسمی، از جمله سرطان، رواج نگهداری سگ و گربه در بین زنان فرقه جهت رفع مشکلات جنسی و یا رونق هم جنس گرایی و برخی روابط پنهانی با مردان طی سالهای برپایی قرارگاه اشرف در خاک عراق بوده است.
بنابراین همچنانکه قبلا هم گفته ام؛ هر چند سرطان اصلی ترین عامل مرگ و میر زنان و همچنین مردان طی سالهای اخیر در تشکیلات مجاهدین بوده است ولی باید گفت قبل از آن که آنان با این بیماری ها دست و پنجه نرم کنند براساس آموزه های ایدئولوژیکی رهبران فرقه گرای مجاهدین در مسیری قرار می گیرند که بطور سیستماتیک به کام آن فرستاده می شوند.
حال مریم رجوی هرچقدر دنبال صدور اطلاعیه های پر طمطراق در روز جهانی زن و قبل از آن باشد و تلاش کند با فرافکنی و دروغ به دفاع از حقوق زنان، نه تنها در ایران بلکه در جهان مشغول شود و بطور وارونه یک ترقی انحصارگرایانه از مکتب و فرقه این گروه را به جهانیان عرضه کند ولی در مقابل؛ آنقدر سند و مدرک ثبت شده و شاهدان زنده در این رابطه وجود دارند که هرگز اجازه نخواهند داد تا جنایات رهبران مجاهدین در حق زنان در بند این گروه به فراموشی سپرده شود.
بعنوان حسن ختام در رابطه با وضعیت فلاکت بار زنان در درون تشکیلات مجاهدین به یک سند که توسط پایگاه “ویکی لیکس” [Wikileaks] در سال ۲۰۰۸ افشاگری شده اشاره می کنم.
پایگاه “ویکی لیکس” [Wikileaks] که به افشاگری موارد محرمانه دنیای سیاست مشهور است ، در گزارشی به افشای مذاکرات دولتمردان آمریکایی پرداخته است که در آن اشارات زیادی به نقض فاحش حقوق بشر در مناسبات مجاهدین بویژه در ارتباط با زنان دارد که در خور توجه است.
در بخشی از این اسناد محرمانه تحت عنوان « ادامه ابقای سازمان مجاهدین در لیست گروههای تروریستی (FTO) از سوی آمریکا (۸ ژانویه ۲۰۰۸)» آورده شده است:
” …با اینکه سازمان خود را علنا جایگزین دموکراتیکی برای رژیم کنونی تهران معرفی میکند اما خصوصیات فرقه ای این سازمان در سؤ رفتار جسمی و روحی با اعضای خود، عکس این ادعا را نشان میدهد. سازمان ، تحت رهبری تیم زن و شوهری مسعود و مریم رجوی، سازمانی بشدت تحت مدیریت زنان است که از تساوی حقوق زن و مرد دم می زند ، اما در احترام به حداقل های حقوق انسانی اعضایش، چه زن و چه مرد، ناکام مانده است . طبق قوانین نظامی سازمان، اعضا به اجبار طلاق گرفته اند و داشتن دوستی های عادی زن و مرد و یا هرگونه دوستی شخصی برایشان ممنوع است در حالی که خود مسعود و مریم با هم ازدواج کرده اند. در اردوگاه اشرف هیچ کس زندگی نمی کند. اعضای فراری سازمان ، از جلسات منظم اعتراف، ارعاب، برداشتن اجباری رحم، شستشوی مغزی و جداسازی از اعضای خانواده، حکایت ها دارند …”
پایان
