جشن برای ۳۵ سال خشونت و خیانت و آدم ربایی
کریم غلامی، ایران فانوس، هشتم ژوئیه ۲۰۱۷:… مجاهدین خلق خیمه شب بازی هر ساله خود را برگزار کردند. آنها سخنرانی فارسی خود را برای خارجی هایی که به زبانهای غیر از فارسی صحبت می کنند، انجام دادند. یکی از معجزه های مجاهدین خلق این است که در یک سالن چند هزار نفره، ۱۰۰ هزار نفر جا داده اند، گذشته از این شوخی، مجاهدین همواره تلاش می کردند که با حقه های …
رضا تقی زاده، کیهان لندن: تمرین مجاهدین نوحه‌خوان و سینه‌زن برای رقص «تانگو» با «عمو ترامپ»!ا
جشن برای ۳۵ سال خشونت و خیانت و آدم ربایی
این جشن توهین به خون هزاران انسانی است که در ۳۵ سال گذشته ریخته شد
مجاهدین خلق خیمه شب بازی هر ساله خود را برگزار کردند. آنها سخنرانی فارسی خود را برای خارجی هایی که به زبانهای غیر از فارسی صحبت می کنند، انجام دادند. یکی از معجزه های مجاهدین خلق این است که در یک سالن چند هزار نفره، ۱۰۰ هزار نفر جا داده اند، گذشته از این شوخی، مجاهدین همواره تلاش می کردند که با حقه های فیلم برداری، سالن برگزاری این نوع از خیمه شب بازی ها را بزرگ نشان بدهند، امسال با همه این ترفند ها و حقه های فیلم برداری، سالن نمایش آنقدر کوچک بود که نتوانستند آن را بزرگ نشان بدهند. یکی از نمایش های سالانه این خیمه شب بازی به صحنه آوردن دشمنان ایران و ایرانی بود، کسانی مانند ترکی الفصل، اما امسال این نمایش چندان رونق سالیان پیش را نداشت.
هر بار که نمایش های خیمه شب بازی مجاهدین خلق را نگاه می کنم، یک سوال برای من ایجاد می شود، اگر این نمایش ها برای ایران و ایرانی است، چرا حتی یک شخصیت سیاسی و یا فرهنگی و علمی ایرانی در آن نیست و تنها بیوه مرحوم اول مسعود رجوی، به زبان فارسی صحبت می کند؟ فقط توضیح برای این سوال است، مجاهدین به دلیل ۳۵ سال خیانت و کشتار و ترور، هیچ جایی میان ایرانیان ندارند به همین دلیل مجاهدین همواره سالن های خود را با شهروندان سایر کشور ها پر می کنند. به همین دلیل، سخنرانان مجاهدین نیز غیر ایرانی و اکثرا دشمنان قسم خورده مردم ایران هستند. این موضوع را خود مجاهدین بخصوص مریم رجوی، بهتر درک می کند. به همین دلیل هرگز تلاش نمی کنند جایی در میان ایرانیان باز بکنند و این را نیز بهتر می دانند که در ایران فردا کوچکترین جایی ندارند.
مجاهدین خلق هر ساله ۳۰ خرداد را جشن می گیرند. پرسش اینجا است، به چه دلیل چنین جشنی برگزار می شود؟ مجاهدین می گویند که سر آغاز „مقاومت“ است. مقاومت در برابر چه چیزی و یا چه کسی؟ اگر داستان را حتی از زبان خود مجاهدین هم بشنویم، تنها چیزی که در این میان دیده نمی شود، مقاومت کردن است. مجاهدین به گفته خودشان از روز ۳۰ خرداد ۱۳۶۰ „مبارزه مسلحانه“ را شروع کرده و در اولین اقدام در یک بمب گذاری ۷۲ نفر غیر نظامی را کشته اند و رهبر این „مقاومت“ بلافاصله از صحنه „مقاومت“ و „مبارزه“ فرار کرده و به خارجه یعنی فرانسه، رحل اقامت برگزید. مجاهدین کار تروریستی کرده و به خارجه فرار کرده اند و در ۳۵ ساله گذشته رهبران و سران مجاهدین همواره در خارجه چه در پاریس و یا بغداد، زندگی کرده اند و گاه گاهی در ایران عملیات های تروریستی کرده اند. در کجای این داستان، مقاومت دیده می شود. تنها چیزی که از مجاهدین خلق دیده می شود، خیانت و ترور بیش نیست.
„پایان“
***
