نامه سرگشاده غفور فتاحیان به گزارشگر سازمان ملل

0
795

هیچ کسی در این سازمان چه زن و چه مرد مفهوم زندگی را نمی دانند چرا که هر گونه ازدواج و عشق و تشکیل خانواده و هر گونه تماس و ارتباط با اعضای خانواده و دنیای بیرون ممنوع و قاچاق می باشد. حتی فکر کردن به خانواده و زن و زندگی ممنوع و جرمی نابخشودنی است. در دنیای امروز یکی از اولیه ترین حقوق شناخته شدۀ بین المللی برای هر فرد در هر کجای دنیا حتی برای خطرناکترین زندانیان حق دیدار و تماس با افراد خانواده و اقوام نزدیک است ولی این حق مسلم را مریم رجوی و دیگر سران این فرقه از همان ابتدا که در عراق حضور داشتند و تا همین امروز که در آلبانی هستند از همۀ افراد سازمان کاملا سلب کرده اند. در سالهای ۹۳ و ۹۴ میلادی مسئولین این سازمان به دستور مسعود رجوی و مریم رجوی تعداد زیادی از اعضای خود را زندانی کردند و آنها را تحت شدیدترین شکنجه ها قرار دادند بطوری که تعدادی در این زندانها کشته شدند و هنوز از سرنوشت آنها خبری در دست نیست. بزرگترین زندان این سازمان در پادگان آن به نام «اشرف» واقع در عراق بود که به دنبال سقوط دولت عراق مسئولین این سازمان که هم اکنون در آلبانی هستند و در این کشتارها و شکنجه ها دست داشتند شبانه این زندان را با خاک یکسان کردند و بلافاصله برروی زمین آن یک ساختمان جدید درست کردند تا وقتی آمریکاییها وارد پادگان شدند متوجه آن زندان نشوند.

نامه سرگشاده غفور فتاحیان به گزارشگر سازمان ملل

غفور فتاحیان ـ 21.03.2019

chera khorouj mamnoo 260-410

چرا خروج ممنوع؟ افشای یک قتل درون تشکیلاتی دیگر در سازمان مجاهدین خلق، زنده یاد حمزه رحیمی

لینک به منبع

نامه سرگشاده به گزارشگر سازمان ملل

در رابطه با نقض ابتدایی ترین حقوق بشر در سازمان مجاهدین

نوشتۀ غفور فتاحیان عضو قدیمی جداشده از فرقۀ رجوی ـ انجمن نجات از فرقه ها

آقای جاوید رحمان گزارشگر سازمان ملل،

با گرمترین درودها،

غفور فتاحیان پاریساین جانب غفور فتاحیان از اعضای قدیمی سازمان مجاهدین هستم که بیش از بیست سال از بهترین دروران جوانیم را به صورت حرفه ای در اردوگاههای این سازمان در عراق در اسارت روحی و ذهنی این سازمان بودم که خوشبختانه با کمک نیروهای آمریکایی و دولت عراق توانستم از این اردوگاه نجات پیدا کنم و هم اکنون در کشور فرانسه ساکن هستم.

اکنون وظیفه انسانی و قانونی خودم می دانم که هر آنچه را در طی این دو دهه بر سر خودم و دوستانم آمده افشا کنم زیرا بخوبی می دانم و آگاه هستم که سازمان مجاهدین بر خلاف آنچه که رهبرانشان بخصوص مریم رجوی در اروپا ادعا می کنند و دم از دموکراسی و حقوق بشر می زنند بویی از دموکراسی و حقوق بشر نبرده اند. ادعاهای آنان اصلا واقعیت ندارد زیرا خودشان نقض کنندۀ ابتدائی ترین حقوق انسانی در عراق و تا همین لحظه در آلبانی هستند.

من با خودم عهد بستم که باید صدای مظلومانۀ دوستانم را که هم اکنون در آلبانی گرفتار این فرقه هستند به گوش جهانیان برسانم.

آقای جاوید رحمان

آیا می دانید که در سازمان مجاهدین نه تلفنی در کار است نه کامپیوتر نه موبایل نه رادیو نه روزنامه نه تلویزیون آزاد؟ همه چیز در سازمان مجاهدین (فرقۀ رجوی) تحت کنترل سران این سازمان می باشد.

هیچ کسی در این سازمان چه زن و چه مرد مفهوم زندگی را نمی دانند چرا که هر گونه ازدواج و عشق و تشکیل خانواده و هر گونه تماس و ارتباط با اعضای خانواده و دنیای بیرون ممنوع و قاچاق می باشد. حتی فکر کردن به خانواده و زن و زندگی ممنوع و جرمی نابخشودنی است.

در دنیای امروز یکی از اولیه ترین حقوق شناخته شدۀ بین المللی برای هر فرد در هر کجای دنیا حتی برای خطرناکترین زندانیان حق دیدار و تماس با افراد خانواده و اقوام نزدیک است ولی این حق مسلم را مریم رجوی و دیگر سران این فرقه از همان ابتدا که در عراق حضور داشتند و تا همین امروز که در آلبانی هستند از همۀ افراد سازمان کاملا سلب کرده اند.

آقای جاوید رحمان

در سالهای ۹۳ و ۹۴ میلادی مسئولین این سازمان به دستور مسعود رجوی و مریم رجوی تعداد زیادی از اعضای خود را زندانی کردند و آنها را تحت شدیدترین شکنجه ها قرار دادند بطوری که تعدادی در این زندانها کشته شدند و هنوز از سرنوشت آنها خبری در دست نیست. بزرگترین زندان این سازمان در پادگان آن به نام «اشرف» واقع در عراق بود که به دنبال سقوط دولت عراق مسئولین این سازمان که هم اکنون در آلبانی هستند و در این کشتارها و شکنجه ها دست داشتند شبانه این زندان را با خاک یکسان کردند و بلافاصله برروی زمین آن یک ساختمان جدید درست کردند تا وقتی آمریکاییها وارد پادگان شدند متوجه آن زندان نشوند.

همچینن اعضای زن سابق این سازمان که از آن جدا شدند در مجامع اروپایی و در مصاحبه با رسانه های مختلف شمه ای از کنترل فرقه ای درون تشکیلات و جنایات و زندانی کردنها و حتی مرگهای زیر شکنجه و قتلهای سری مخالفان در داخل سازمان در عراق و تجاوزات جنسی شخص مسعود رجوی رهبر این فرقه به تعداد زیادی از زنان سازمان را بر ملا ساخته اند.

آقای جاوید رحمان گزارشکر سازمان ملل

در سازمان مجاهدین برخی از افراد به عنوان تنبیه در اتاق هایی که برای این کار معین شد بود زندانی می شدند یا توسط دو نفر تحت کنترل ۲۴ ساعته قرار می گرفتند.

نشست های سرکوب روانی وتفتیش عقاید با عنوان عملیات جاری و نشستهای فحش و دشنام به عنوان نشست دیگ و نشستهای تحقیر و شکستن شخصیت انسان با مجبور کردن افراد به نوشتن و خواندن احساسات و افکار یا حرکات جنسی خودشان در برابر دیگر دوستانشان تحت عنوان نشست غسل هفتگی .. همچنان در این فرقه ادامه دارد.

اقای جاوید رحمان

اینجانب یکی از قربانیان این فرقه هستم. آیا زمان آن فرا نرسیده است که رهبران این سازمان به علت این همه جنایت که در حق اعضای خود مرتکب شده اند مورد بازخواست ویا محکومیت قرار گیرند.

با آروزی موفقیت برای شما.

غفورفتاحیان

۱۸ مارس ۲۰۱۹

/////////////////////////////////////

پاسخ ترک

لطفا نظر خود را وارد کنید
لطفا نام خود را اینجا وارد کنید