حجت سید اسماعیلی، ایران دیدبان، بیست و یکم می ۲۰۱۷:… مجاهدین که با شعار تحریم انتخابات به میدان آمده بودند و تمام توان تبلیغاتی خود را صرف پیشبرد آن کرده بودند خیلی از واقعیت ها را در مورد مجاهدین و رهبران آن برملا کرد، از جمله: ۱٫ انتخابات ریاست جمهوری بنوعی زورآزمایی مجاهدین با نظام هم محسوب میشد. مردم بی اعتنا به انبوه و دیوانه وار تبلیغات ضدانتخاباتی و تحریم آن از سوی این گروه پای صندوق های رای رفته و رای دادند …
باز هم سرفصل انتخابات (نامه وارده، تیرانا، آلبانی)ا
انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ و استیصال رهبران مجاهدین
انتخابات ریاست جمهوری ۹۶ خیلی از واقعیت ها را در مورد مجاهدین به نیز نمایش گذاشت و آنان را بیش از پیش در نزد مردم ایران و ایرانیان خارج از کشور بی آبرو کرد.
حجت سیداسماعیلی عضو سابق شورای مرکزی مجاهدین و کارشناس علوم سیاسی
مجاهدین که با شعار تحریم انتخابات به میدان آمده بودند و تمام توان تبلیغاتی خود را صرف پیشبرد آن کرده بودند خیلی از واقعیت ها را در مورد مجاهدین و رهبران آن برملا کرد، از جمله:
۱٫ انتخابات ریاست جمهوری بنوعی زورآزمایی مجاهدین با نظام هم محسوب میشد. مردم بی اعتنا به انبوه و دیوانه وار تبلیغات ضدانتخاباتی و تحریم آن از سوی این گروه پای صندوق های رای رفته و رای دادند.
۲٫ از نظر مجاهدین هر کسی در انتخابات شرکت کند یا مزدور نظام است و یا حداقل از وابستگان آن محسوب می شود. بنابراین ۴۰ میلیون به حرف رهبران مجاهدین گوش نکردند. بنابراین براساس منطق مجاهدین آنان باید کشته شوند. یعنی مجاهدین باید ۴۰ میلیون ایرانی را اعدام کنند.
۳٫ مجاهدین بخوبی فهمیدند که چقدر در ایران پایگاه اجتماعی دارند. سوال اینجاست اگر هواداران این گروه بدلیل جو امنیتی و پلیسی نمی توانستند در خیابانها عرض اندام کنند آیا نمی توانستند رای سفید دهند؟ و یا اصلا رای ندهند و براساس خط آنان انتخابات را تحریم کرده و در خانه هایشان بمانند؟
۴٫ ایرانیان خارج کشور هم با حضور در پای صندوق های رای در سفارتخانه ها و یا کنسولگری های ایران در خارج کشور رای خود را به صندوق ها ریختند که در اوج ناباوری با بدترین فحش و ناسزاهای اعضا و عناصر این گروه که تعداد آنها به چندین نفر می رسید در مقابله با این موج در مقابل سفارت خانه ها جمع شده بودند مواجه شدند. یعنی در منطق مجاهدین صحبت از دموکراسی آزادی این است که فقط آنان یکطرفه حرفهایشان را بزنند اگر کسی برخلاق میل آنها عمل کند مزدور است؟!
آیا خود این عمل حاکی از این نیست که رهبران مجاهدین هرگز معتقد به آزادی و دموکراسی نیستند؟ یعنی مرگ خوب است برای همسایه.
در اینجا یک سوال دیگر نیز مطرح میشود و آن اینکه چرا از «ایرانیان آزاده»ای که به گفته مجاهدین با جمعیت های یکصد هزاری نفری در کنفرانس های ویلپنت و بورژه پاریس شرکت کرده بودند در این انتخابات و برای مقابله با رای دهندگان در جلو سفارتخانه های «رژیم» خبری نبود؟
***
